opc_loader

Wensenlijst

Anastasia Bovenwijs

Leren is herinneren in dienstbaarheid!

Professor Michaïl Petrovitsj Shjetinin, spreekt tijdens een rondleiding door zijn school, aangeraakt door de droom van Anastasia, uit Anastasia deel 3, De Ruimte van Liefde
Ik heb die prachtige en belangwekkende bloemlezing kort en krachtig samengepakt.

 

Michaïl Petrovitsj Shjetinin, spreek tijdens een rondleiding door zijn school, aangeraakt door de droom van Anastasia.
(uit De Ruimte van Liefde, auteur Vladimir Megre, uitgever Schildpad Boeken; passages overgenomen met toestemming van de uitgever.)

Het belangrijkste is dat de kinderen hier proberen met elkaar in contact te treden. Als ze daar echt in slagen, zijn de kinderen in staat zich de wiskundestof waarvoor in het reguliere onderwijs tien lesjaren nodig zijn, eigen te maken in slechts één jaar. Dat is hun opgave. Als een kind erin slaagt om in contact te treden met iemand die de betreffende kennis al heeft, dan kan dat. Wat van belang is, is de mate van openheid in hun relaties. Als het contact tussen hun bio-energetische velden tot stand is gebracht, dan kunnen hun veldstructuren probleemloos elkaars informatie lezen. Een bekend voorbeeld hiervan is de band tussen geliefden, die elkaar met een half woord begrijpen. De één heeft het nog niet gezegd, en de ander heeft het al begrepen. Zoals u ziet, doen we er alles aan om te zorgen dat de kinderen zich in alle vrijheid kunnen ontplooien. Ze kunnen alle mogelijke vragen stellen, heen en weer lopen, en ze komen en gaan wanneer ze willen. Het is van groot belang dat de kinderen leren contact te maken en te onderhouden, en dat de ontwikkeling van de relaties gewaarborgd is. Dat is voor de kinderen het belangrijkste om aan te werken – en ook voor de begeleiders van het proces. Dus verwijderen we de hindernissen die dat contact in de weg staan en maken we bijvoorbeeld geen onderscheid in leeftijd. Daar zitten de vijftienjarige Ivan Aleksandrovitsj en de tienjarige Masja naast elkaar. Met daarnaast Sergei Aleksandrovitsj, hij is eigenlijk student, en rondt dit jaar zijn universitaire studie af. ‘Hoe oud is hij?’ Sergei Aleksandrovitsj wordt dit jaar achttien. ‘Dus hij studeert op zijn zeventiende af aan de universiteit?!’ Zo kun je het zien, hoewel wij eigenlijk liever niet van leeftijd spreken. Dat is een belangrijk punt. Kijk eens goed rond: de leraren zijn nauwelijks te onderscheiden van de leerlingen. Toegegeven, dit is wel een bijzondere groep. Deze kinderen konden niet meedoen aan de huizenbouw. Zij hebben nu de taak om zich de tien jaar wiskundestof eigen te maken, zodat ze die vervolgens kunnen doorgeven aan de huizenbouwers. En dit gaat inderdaad lukken, omdat ze samen een systeem van op elkaar afgestemde, integratieve elementen ontwikkelen. 


Michaïl Petrovitsj Shjetinin

Professor Michaïl Petrovitsj Shjetinin

In ons collectieve oergeheugen ligt de kennis van de opbouw en de wetten van het universum besloten. Dus is het van groot belang te vermijden dat bij de kinderen de gedachte wordt gewekt, dat ze iets niet zouden weten. Als degene die iets uitlegt ervan uitgaat dat zijn leerlingen iets niet weten, dan zullen ze het inderdaad niet weten. De belangrijkste taak van degene die uitlegt, is om een relatie aan te gaan met zijn leerlingen met de intentie om samen een oplossing te vinden, en dan vindt het leerproces geheel automatisch plaats. De leerlingen moeten niet het gevoel hebben dat ze iets uit het hoofd moeten leren, of dat hen iets wordt bijgebracht. De gedachte dat er iemand zou zijn die iemand anders iets leert, zou moeten worden uitgebannen. Door zo samen te werken, voelen ze niet langer de scheidslijn wie van hen leerling is, en wie van hen leraar, en het leren gaat vanzelf. 

Met de kennis die wordt opgedaan tijdens het proces van het vinden van de oplossing, leren ze in feite niets nieuws –ze herinneren zich alleen dingen die ze vergeten waren. Hebt u wel eens van de Pavlovreflex gehoord? ‘de noodzaak is de moeder van de uitvinding’ is een van zijn uitspraken. Het is heel belangrijk dat alles wat de kinderen doen direct verband houdt met hun omgeving, de mensen om hen heen. Ze leren niet alleen voor zichzelf; ze hebben de taak om het geleerde later aan anderen door te geven. Voor hen gaat het niet om een rapportcijfer; ze weten dat ze over een paar dagen het geleerde aan anderen moeten uitleggen. Zij zijn de eerste schakel in het leerproces. 

Elk van hen heeft een groep leerlingen toegewezen gekregen waaraan zij hun kennis en inzichten doorgeven. Ze observeren vervolgens hoe de leden van hun groep zich redden op de bouwplaats, en doen hun best om ervoor te zorgen dat hun groep niet achterblijft bij de anderen. Het principe om dienstbaar te zijn aan anderen, is een belangrijke drijfveer voor hun eigen leerproces. 

Wat de kinderen in feite leren, is de ziel, de aspiraties en de gedachten van iemand anders te begrijpen. Het gaat dus niet zozeer om de wiskunde, als om de Mens die de wiskunde leert. Geen wiskunde om de wiskunde, maar wiskunde als middel om dichterbij de Waarheid te komen. Hoe krachtiger de motivatie van de scholier is, oftewel hoe duidelijker hij of zij inziet waarom en waarvoor iets geleerd wordt, des te succesvoller verloopt de ontwikkeling van hun kennis. 

Het is belangrijk dat er een sfeer van oprechtheid heerst, waar het beledigen en kwetsen van anderen niet aan de orde is. Zo worden de woorden ‘onzin’ of ‘dat heb je verkeerd gedaan’ hier helemaal niet gebruikt. In de Oud-Russische taal bestonden dergelijke negatieve woorden die de beweging stilzetten niet. 

Lees hier meer over Anastasia!


Rob M.M Greuter
17 februari 2016
Geactualiseerd: 28 januari 2022